การศึกษาผลของรูปแบบของการให้อาหารและระดับพลังงานต่อประสิทธิภาพ การเจริญเติบโตและลักษณะคุณภาพซากของโคขุนที่ได้รับเปลือก และซังข้าวโพดหวานหมักเป็นแหล่งอาหารหยาบ

Abstract

The objective of this study was to determine effect of type of feeding and energy levels on growth performance and carcass quality in fattening steers fed with sweet corn and husk-cob silage as a roughage source. This experiment was divided into 3 trials. The first trial was to study the nutritional value, kinetic gas production and diet digestibility (in vitro). The second trial was to study growth performance, diet digestibility (in vivo) and blood parameters with 2 experimental period as 112 days of fattening period and from day 113 until slaughtering. The third trial was to study carcass characteristics, meat quality, production cost and economic return. Twelve crossbred steers (Thai native x Brahman x Bos Taurus) aged about 2 years old with body weight averaged 319.41 ± 0.87 kg. All steers were assigned into 3 blocks the body weight. according randomized completely block design (RCBD). Each group was received 4 different diets including: (1) separate feeding was using sweet corn husk-cob silage and concentrate (Control), (2) Total Mixed Ration (TMR) diet with energy level 70% TDN (T70), (3) TMR diet with 75%TDN using starch as energy source (T75C), and (4) TMR diet with 75%TDN supplement palm oil 2.2% (T75F). TMR diets ration concentrate of roughage as 70:30 were offered ad libitum. The results from the first trial showed that the dry matter degradability at 48 hours (in vitro) of T75 group was significantly higher than other groups (83.94 %; P <0.05). The results from the second trial showed that during 112 day of feeding T75C group had higher weight gain other groups (P<0.05) while, the T75F group had higher crude protein digestibility than other groups (P<0.05). From day 113 until slaughtering, T75C group has lower growth performance than other groups. The overall feeding trial, T70 group had higher growth performance than other groups. while, dry matter intake, protein intake, and energy intake of T75C group were higher than others. The results from the third trial showed that control group had higher slaughter weight, carcass weight, and backfat thickness than other groups. TMR diet with 75%TDN using starch as energy source (T75C) had better production cost and economic return. Based on this study, it could be concluded that, TMR diet with 75% TDN using starch as energy source, (T75C) had the higher digestibility (in vitro), growth performance and better.

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการให้อาหารและระดับพลังงานต่อสมรรถภาพการผลิต และลักษณะคุณภาพซากของโคเนื้อลูกผสมที่ได้รับเปลือกและซังข้าวโพดหวานหมักเป็นแหล่งอาหารหยาบ ซึ่งการทดลองครั้งนี้ แบ่งออกเป็น 3 การทดลอง ดังนี้ การทดลองที่ 1 ศึกษาคุณค่าทางโภชนะ จลนศาสตร์การผลิตแก๊ส การย่อยได้ของโภชนะในห้องปฏิบัติการ (in vitro digestibility) การทดลองที่ 2 ศึกษาประสิทธิภาพการเจริญเติบโต การย่อยได้ของโภชนะในตัวสัตว์ (in vivo) ด้วยวิธีการใช้สารบ่งชี้ และค่าองค์ประกอบทางชีวเคมีในเลือด โดยแบ่งระยะทดลองออกเป็น 2 ช่วง ช่วงที่ 1 ใช้ระยะเวลาทดลอง 112 วัน และช่วงที่ 2 ใช้ระยะเวลาทดลองตั้งแต่วันที่ 113 ถึงส่งโรงฆ่า และการทดลองที่ 3 ศึกษาลักษณะคุณภาพซาก คุณภาพเนื้อ ต้นทุนการเลี้ยง และผลตอบแทนที่ได้รับ โดยใช้โคเนื้อลูกผสมเพศผู้ตอน (พื้นเมือง x บราห์มัน x ยุโรป) จำนวน 12 ตัว อายุโดยประมาณ 2 ปี น้ำหนักตัวเฉลี่ย 319.41 ± 0.87 กิโลกรัม และโคเนื้อทุกตัวถูกจัดกลุ่มทดลองตามน้ำหนักตัว จัดเป็นบล็อกทั้งหมด 3 กลุ่มน้ำหนัก กลุ่มละ 4 ตัว ตามแผนการทดลองแบบบล็อกสุ่มสมบูรณ์ (Randomized Completely Block Design, RCBD) ซึ่งแต่ละกลุ่มจะได้รับอาหาร 4 สูตร ประกอบด้วย สูตร 1 (กลุ่มควบคุม) รูปแบบอาหารแยกส่วน คือ เปลือกและซังข้าวโพดหวานหมัก และอาหารข้น สูตร 2 อาหารทีเอ็มอาร์ที่มีระดับพลังงาน 70%TDN (T70) สูตร 3 อาหารทีเอ็มอาร์ที่มีระดับพลังงาน 75%TDN โดยมีแหล่งพลังงานจากแป้งในธัญพืช (T75C) และสูตร 4 อาหารทีเอ็มอาร์ที่มีระดับพลังงาน 75%TDN โดยมีแหล่งพลังงานจากน้ำมันปาล์ม (T75F) ซึ่งมีสัดส่วนของอาหารข้นต่ออาหารหยาบ 70:30 และสัตว์ทดลองได้รับอาหารและน้ำแบบเต็มที่ (ad libitum) จากการทดลองที่ 1 พบว่าการย่อยได้ของโภชนะในห้องปฏิบัติการ (in vitro digestibility) ณ ชั่วโมงที่ 48 มีความแตกต่างกันทางสถิติ (P<0.05) เมื่อเทียบกับกลุ่มการทดลองอื่น โดยสูตรอาหารทีเอ็มอาร์ (T75C) มีค่าการย่อยได้ของวัตถุแห้งสูงสุด เท่ากับ 83.94 เปอร์เซ็นต์ ส่วนการทดลองที่ 2 พบว่า ช่วงที่ 1 ใช้ระยะเวลาทดลอง 112 วัน โดยกลุ่มที่ได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T75C) มีน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นมีค่าสูงสุด (P<0.05) ในขณะที่กลุ่มที่ได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T75F) มีการย่อยได้ของโปรตีนสูงสุดเช่นกัน (P<0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มการทดลองอื่น ส่วนช่วงที่ 2 ใช้ระยะเวลาทดลอง ตั้งแต่วันที่ 113 ถึงส่งโรงฆ่า พบว่ากลุ่มที่ได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T75C) มีประสิทธิภาพการเจริญเติบโตต่ำกว่าทุกกลุ่มการทดลอง ส่วนประสิทธิภาพการเจริญเติบโตตลอดการทดลอง 154 วัน พบว่ากลุ่มที่ได้รับได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T70) มีประสิทธิภาพการเจริญเติบโตสูงสุด ในขณะที่กลุ่มที่ได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T75C) มีปริมาณการกินอาหารในรูปของน้ำหนักแห้ง โปรตีน และพลังงานสูงสุดในทุกช่วงของการทดลอง และการทดลองที่ 3 พบว่า กลุ่มที่ได้รับอาหารรูปแบบแยกส่วน (กลุ่มควบคุม) มีน้ำหนักส่งฆ่า น้ำหนักซาก ความยาวซาก และไขมันสันหลังสูงสุด ส่วนต้นทุนการเลี้ยงและผลตอบแทนที่ได้รับ พบว่ากลุ่มที่ได้รับอาหารทีเอ็มอาร์ (T75C) มีต้นทุนการเลี้ยงต่ำและได้รับผลตอบตอบแทนสูงสุด ดังนั้นผลการศึกษาครั้งนี้สรุปได้ว่า โคที่ได้รับรูปแบบอาหารทีเอ็มอาร์ที่มีระดับพลังงาน 75%TDN โดยมีแหล่งพลังงานจากแป้งในธัญพืช (T75C) มีค่าการย่อยได้ของโภชนะ (in vitro digestibility) และประสิทธิภาพการเจริญเติบโต รวมถึงมีผลตอบตอบแทนดีกว่ากลุ่มอื่น