การเพิ่มมูลค่าดอกเก๊กฮวยอินทรีย์เป็นเครื่องสำอาง

Abstract

Chrysanthemum indicum L. is a plant of the Asteraceae family that is widely grown in the East Asia region including China, Japan, and Korea and is widely cultivated in Thailand as an herbal drink products. This study aims to compare 3 types of organic C. indicum flower which were purchased from Maejo University farm and included blooming flower, outdoor flower and indoor flower for cosmetic application. Of each C. indicum flower was extracted by water and dried via freeze-drying to obtain aqueous extracts. The extracts were evaluated for total phenolic content using Folin-Ciocalteu reagent method and antioxidant activity by ABTS (2, 2’-azino-bis (3-ethylbenzthiazoline-6sulfonic acid) radical scavenging assay, In comparing the highest content of both assays. The suitable type of C. indicum flower extract was examined for total flavonoid content and quercetin content using LC-MS. The extract was evaluated for its antioxidant and superoxide radical scavenging by assay of DPPH (2, 2-diphenyl-1-picrylhydrazyl). The possible skin benefits of C. indicum extract were evaluated for its tyrosinase and collagenase inhibition, after which, a C. indicum extract was formulated as skin cosmetic products. The cosmetic product was evaluated for its physical properties and accelerated stability test under various conditions. Eventually, the satisfaction of cosmetic product was hence evaluated among 30 healthy volunteers.

The result showed that the extraction yield of blooming flower, outdoor flower and indoor flower showed no significant difference (p > 0.05) being 36.68 ± 1.15%, 33.66 ± 9.17% and 44.80 ± 9.81%, respectively. The total phenolic content showed blooming flower extract had a significant highest value when compared to outdoor flower and indoor flower (p < 0.05) and values were found to be 72.28 ± 2.02, 69.21 ±3 .31 and 54.38 ± 0.67 mg GAE/g extract, respectively. In the ABTS assay, the blooming flower extract also presented the highest which showed IC50 value of 0.22 ± 0.00 mg/mL, therefore blooming flower extract was used for further processes. The total flavonoid content of C. indicum extract was found to be 16.54 ± 0.12 mg QE/g extract. The LC-MS chromatogram presented quercetin which is reported as a bioactive compound in C. indicum flower. The antioxidant exhibited C. indicum extract can act as a radical-scavenging agent as well as it showed skin benefits via inhibiting tyrosinase and collagenase activities. Additionally, approximately 80% of the volunteers were satisfied using cosmetic product containing C. indicum blooming flower extract ranging from very good to good. Therefore, C. indicum flower can be value-added as cosmetic ingredient for skin care cosmetics.

เก๊กฮวย (Chrysanthemum indicum L.) เป็นพืชในวงศ์ทานตะวันพบมากในประเทศแถบเอเชียตะวันออก ได้แก่ จีน ญี่ปุ่น เกาหลี และมีการเพาะปลูกอย่างแพร่หลายในประเทศไทย ส่วนใหญ่นิยมนำมาผลิตเป็นเครื่องดื่มสมุนไพร งานวิจัยนี้ทำการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของดอกเก๊กฮวยอินทรีย์ที่รับซื้อจากฟาร์มของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ จำนวน 3 ชนิดประกอบด้วย เก๊กฮวยดอกบาน ดอกเก๊กฮวยที่ปลูกกลางแจ้ง และดอกเก๊กฮวยที่ปลูกในโรงเรือนเพื่อประยุกต์ใช้ในทางเครื่องสำอาง โดยนำดอกเก๊กฮวยอบแห้งแต่ละชนิดมาทำการสกัดด้วยน้ำและทำให้แห้งด้วยวิธีแช่เยือกแข็ง จากนั้นทำการตรวจวัดปริมาณฟีนอลิกทั้งหมดด้วยวิธี Folin-Ciocalteu reagent และทดสอบฤทธิ์การขจัดอนุมูลเอบีทีเอส (2, 2’-azino-bis (3-ethylbenzthiazoline-6sulfonic acid) จากนั้นทำการคัดเลือกสารสกัดดอกเก๊กฮวยที่มีประสิทธิภาพสูงที่สุดมาทำการตรวจวัดปริมาณฟลาโวนอยด์ทั้งหมด และปริมาณเคอร์ซิตินด้วยวิธี LC-MS จากนั้นทำการศึกษาประสิทธิภาพในการขจัดอนุมูลดีพีพีเอช (2, 2-diphenyl-1-picrylhydrazyl) และซุปเปอร์ออกไซด์ และศึกษาประสิทธิภาพในการยับยั้งเอนไซม์ไทโรซิเนสที่มีผลต่อการผลิตเม็ดสีเมลานิน และเอนไซม์คอลลาจิเนสที่มีผลก่อให้เกิดริ้วรอย จากนั้นทำการพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางบำรุงผิวที่มีส่วนผสมของสารสกัดดอกเก๊กฮวย ทำการศึกษาลักษณะทางกายภาพของผลิตภัณฑ์และความคงตัวของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางบำรุงผิว และทำการทดสอบความพึงพอใจของผลิตภัณฑ์ในอาสาสมัครสุขภาพดีจำนวน 30 คน

ผลการวิจัยพบว่าร้อยละผลผลิตของสารสกัดเก๊กฮวยดอกบาน ดอกเก๊กฮวยที่ปลูกกลางแจ้ง และดอกเก๊กฮวยที่ปลูกในโรงเรือนมีค่าไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p > 0.05) เท่ากับ 36.68 ± 1.15%, 33.66 ± 9.17% และ 44.80 ± 9.81% ตามลำดับ ส่วนปริมาณฟีนอลิกทั้งหมดพบว่าดอกเก๊กฮวยดอกบานมีปริมาณสูงที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) รองลงมาคือดอกเก๊กฮวยที่ปลูกกลางแจ้ง และดอกเก๊กฮวยที่ปลูกในโรงเรือนซึ่งมีค่าเท่ากับ 72.28 ± 2.02, 69.21 ± 3.31 และ 54.38 ± 0.67 มิลลิกรัมสมมูลของกรดแกลลิกต่อกรัมสารสกัด ตามลำดับ การศึกษาฤทธิ์การขจัดอนุมูลเอบีทีเอสพบว่า เก๊กฮวยดอกบานมีประสิทธิภาพสูงที่สุดโดยมีค่า IC50 เท่ากับ 0.22 ± 0.00 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร จากผลการทดสอบเบื้องต้นนี้จึงคัดเลือกสารสกัดเก๊กฮวยดอกบานมาทำการศึกษาในขั้นต่อไป นอกจากนี้สารสกัดเก๊กฮวยดอกบานพบว่ามีปริมาณสารกลุ่มฟลาโวนอยด์ทั้งหมดเท่ากับ 16.54 ± 0.12 มิลลิกรัมสมมูลของเคอร์ซิตินต่อกรัมสารสกัด ส่วนการวิเคราะห์ด้วย LC-MS ตรวจพบสารเคอร์ซิตินซึ่งมีรายงานว่าเป็นสารสำคัญที่พบในดอกเก๊กฮวย นอกจากนี้ยังพบว่าสารสารสกัดเก๊กฮวยดอกบานยังมีประสิทธิภาพในการขจัดอนุมูลดีพีพีเอชและอนุมูลซุปเปอร์ออกไซด์ และสามารถยับยั้งเอนไซม์ไทโรซิเนสและคอลลาจิเนส เมื่อทำการพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางบำรุงผิวที่มีส่วนผสมของสารสกัดเก๊กฮวยดอกบานและทดการทดสอบความพึงพอใจในอาสาสมัครจำนวน 30 คน พบว่าอาสาสมัครพอใจในผลิตภัณฑ์จัดอยู่ในเกณฑ์ที่ดี ดังนั้นดอกเก๊กฮวยสามารถนำมาเพิ่มมูลค่าขึ้นไปอีกขั้นโดยนำมาพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางบำรุงผิว